1: Waarom heb je gekozen voor Tough Enough?
Altijd veel gesport hebbend, was ik even een paar jaar wat ingezakt en kwam ik niet verder dan af en toe een rondje hardlopen om de conditie enigszins op peil te houden. Het werd (vond ik) tijd om weer eens wat gerichter aan de bak te gaan qua sport. Mijn vrouw was gestart met Powerwalken bij Tough Enough en wist me te vertellen dat ze bij Tough Enough ook Bootcamplessen verzorgden. Leek me wel wat om te proberen.
Van daar af ging het snel, want voor ik er erg in had was ik door haar, in overleg met Alice, ingeschreven voor een proefles. Het vermoeden bestaat bij mij dat mijn vrouw het ook tijd vond dat ik weer aan de bak moest. Lang verhaal kort: heb een proefles gedaan/ondergaan en ben niet meer weggegaan.
2: Wat vind je fijn aan de bootcamplessen?
Ik ben wat minder een type die zichzelf in een sportschool rond allerlei fitnessapparatuur vouwt om één specifiek spiertje te trainen. Buiten bezig zijn met je eigen lijf als fitnessapparaat, met een stel anderen, ongeacht de weersomstandigheden, ligt me meer. Hoewel de eerlijkheid me gebiedt te zeggen dat wanneer het klettert van de regen ik niet altijd even hard sta te trappelen om te gaan. Maar ben je eenmaal bezig, dan maakt die regen ook niet meer uit. Gelukkig verkeer je dan in gezelschap van een stel mensen die er net zo over denken.
De combinatie van kracht en cardio bij bootcamp zorgt dat je bij alle spiergroepen spierpijn kunt ervaren. Zeker in het begin kwamen bij mij een aantal vergeten spiergroepen aan de oppervlakte. De aanwijzingen binnen de lessen kunnen niet anders dan goed zijn, want die zorgen ervoor dat de intensiteit bij de oefeningen nog zodanig opgeschroefd kan worden dat die spierpijn gegarandeerd kan (blijven) worden. Leuke bijkomstigheid vind ik dat iedereen lekker op eigen niveau aan het sporten is, geen gedoe met prestatiedwang, het blijft motiveren op een leuke manier.
3. Wat is jouw motivatie?
Een zich ontwikkelend zwembandje was een zeker teken dat ik qua sportintensiteit een beetje aan het inzakken was, die had ik nooit gehad en dat was toch een beetje mijn eer te na. Mijn algemene conditie was ook op een peil beland waar ik het voor mijn doen een tikkeltje onder de maat vond komen. Volgens de statistieken val ik inmiddels ruim binnen de categorie ‘middelbare leeftijd’, dan kun je twee dingen doen: of er aan toegeven of niet. Ik heb gekozen voor het laatste, je bent zo jong als je je voelt per slot. En de grootste beloning is dan dat je je conditie weer voelt toenemen, je fitheid voelt groeien, dat je grenzen weer steeds verder opgeschoven worden.
4. Welke oefeningen vind je leuk? Welke echt verschrikkelijk?
Tsja. Echte voorkeuren voor oefeningen heb ik niet, of het moet zijn dat er voor mij een aantal onder de categorie ‘even een beetje bijkomen’ vallen. Die gaan me relatief gemakkelijk af en zijn zeer welkom na oefeningen als burpees/seal burpees. Vooral in het begin was na burpees in de tientallen redelijk gesloopt. Inmiddels kan ik ze redelijk doseren, maar vallen ze zeker nog niet onder mijn topfavorieten. Soms kan de combinatie ook redelijk slopend zijn: normaal gesproken gaat de NS-brug op en af me redelijk vlot af, squats ook, maar na enige tientallen squats (die altijd dieper kunnen) diezelfde NS-brug op werkt te zwaartekracht behoorlijk tegen.
5. Wat doe je graag in je vrije tijd?
Ik kan mij rustig een hele dagen verliezen in een boek, waarbij ik amper van mijn plaats kom, maar kan dat gelukkig compenseren met een hoop buitensportactiviteiten. Kamperend op pad met de rugzak heeft langzamerhand wat meer plaats gemaakt voor fietskamperen, dat doe ik op het moment het meest.
Als gezin hebben we ook altijd gekampeerd en kamperen we nog veel. Ik heb het geluk in het onderwijs te werken, met een ruime zomervakantie. Gaan we dan als gezin bijvoorbeeld kamperen in Oostenrijk, dan fiets ik daar naartoe en mik ik het zo uit dat ik daar op dezelfde dag aankom als de rest van het gezin. Of ik fiets terug uit Zuid-Frankrijk. Ik zie wel waar ik uitkom en hoever ik fiets op een dag, alle vrijheid, heerlijk. Afgelopen zomer heb ik met de oudste dochter de Tour du Mont Blanc gelopen, kon allemaal net binnen het coronagebeuren. Rugzak op, tentje mee en gaan. Het eerste woordje wat deze dochter sprak was ’tent’. Niet papa, of mama, maar tent. Zegt wel genoeg denk ik.
6. Waarom vind je buiten sporten zo leuk/fijn?
Ik vind het heerlijk om in de natuur te zijn, heb ook altijd veel gereisd. Te voet of op de fiets zie je het meest, heb je de leukste ontmoetingen. Hardlopen op de een of andere tredmolen zie ik dan ook helemaal niet voor me. Dat komt niet eens in me op. Door al het buitensporten geloof ik niet zo in slecht weer, hooguit in slechte kleding. Beetje zwart-wit, maar je kunt je kleden op het weer, sporten tussen vier muren is gewoon niet mijn ding.